Benedykt

Święty Benedykt jest postacią, o której nie zachowało się zbyt wiele pisanych świadectw. Źródłem, które umożliwia odczytanie jego duchowej sylwetki jest napisana przez niego Reguła. Możemy o nim przeczytać również w Żywocie autorstwa świętego Grzegorza I Wielkiego. Kim był ten mężczyzna o życiu przepełnionym świętością?

Dlaczego św. Benedykt jest tak ważną postacią?

Święty Benedykt założył rodzinę zakonną – Zakon Świętego Benedykta powstał w 529 roku na wzgórzu Monte Cassino we Włoszech. Opactwo istnieje tam do dziś i tym samym stanowi najstarszy zakon mniszy na Zachodzie. To właśnie tam utrwaliła się idea życia monastycznego i wywarła wpływ na wiele zakonnych instytucji – między innymi norbertanów, celestynów czy cystersów.

Sam święty Benedykt jest nazywany organizatorem życia zakonnego. Wskazuje on również ludziom na istotne w życiu rzeczy – mówił, aby się modlić i pracować w radości oraz pokoju. Zaznaczał jednak, by nie dać się pochłonąć obowiązkom. Wszystkie zasługi świętego Benedykta skłoniły Pawła VI do tego, aby w 1964 roku wyróżnić go tytułem patrona Europy. Jego wizerunek znajduje się w licznych klasztorach, jak również w mieszkaniach. Dostępnych jest wiele figur oraz obrazów przedstawiających świętego Benedykta – te o wysokiej jakości znajdziesz na www.holyart.pl.

Życie świętego Benedykta

Święty Benedykt urodził się około 480 roku w Nursji i należał do szlacheckiej rodziny. Został wysłany do Rzymu na studia, jednak zdecydował się przerwać naukę – wynikało to z dostrzeżenia przez niego pewnego moralnego zepsucia, jak również chęci poświęcenia się modlitwie i ascetycznemu życiu. Początkowo prowadził pustelniczy żywot – towarzyszył mu w tym starszy mnich. Po kilku latach został jednak poproszony przez mnichów z klasztoru Vicovaro o zostanie ich przełożonym. Nie układało się to we właściwy sposób – niedługo potem część z nich zbuntowała się przeciwko świętemu Benedyktowi, co doprowadziło do jego odejścia wraz z grupą wiernych mu uczniów.

Założył on klasztor na Monte Cassino, gdzie wcześniej stała pogańska świątynia. Opracował tam model mniszej wspólnoty, oczekując od uczniów potrójnych ślubów: posłuszeństwa, stałości oraz zachowania obyczajów monastycznych. Była to w jego opinii droga dla początkujących, szkoła służby Bogu, w której nie narzucano surowych bądź ostrych nakazów. Bardzo ważnym elementem była praca – ręczna, fizyczna, a następnie umysłowa. Dzień mnichów przewidywał kilka godzin na samodzielne czytanie Pisma Świętego, jak i innych religijnych ksiąg. Przepisywali oni również książki, ratując świat przed nieodwracalną utratą wielu dzieł starożytnej kultury. Święty Benedykt łączył dyscyplinę z szacunkiem do drugiego człowieka – zasady te wykraczały poza ramy czasowe, stając się uniwersalnymi.

Święty Benedykt zmarł w towarzystwie swych uczniów – przed odejściem przyjął Eucharystię i odszedł na stojąco, będąc podtrzymywanym przez mnichów. Miało to miejsce 21 marca 547 roku. Mężczyzna został pochowany we wspólnym grobie z siostrą Scholastyką.

Patronat świętego Benedykta

Święty Benedykt został patronem Europy – jak wspomnieliśmy wcześniej, tytuł ten nadał mu Paweł VI. Miało to miejsce w trakcie II soboru watykańskiego i było podkreśleniem tego, jak dużą rolę odegrały jego reguły w cywilizowaniu Europy, łączące przy tym tradycję Zachodu i Wschodu.

Uważany jest on również za patrona wielu zakonów, nauczycieli i uczniów, górników czy inżynierów. Czczony jest też jako patron pracujących, a nawet orędownik umierających, osób otrutych. Benedykt został również ogłoszony przez Piusa XII jako patron speleologów oraz włoskich architektów.

Klasztory benedyktyńskie

Klasztory benedyktyńskie były początkowe zakładane w miejscach, które sprzyjały wielbieniu Stwórcy w osamotnieniu i skupieniu – prędko zmieniały się one jednak w ośrodki życia oraz religijnego kultu. Wśród nich szybko rozwijały się miasta.

Wszechstronna działalność mnichów niezaprzeczalnie przyczyniła się do podnoszenia poziomu religijnego życia, a także rozwoju różnych rodzajów prac – uprawy roli czy sztuki. Było to zasługą świętego Benedyktyna, który swą postawą zachęcał do łączenia modlitwy oraz pracy, pozostając przy tym wrażliwym na ludzkie potrzeby. Do dziś stanowi on inspirację dla wielu osób, które pragną rozwijać prawdziwe dobro.

You may also like