Psychoterapeuta to specjalista, który posiada odpowiednie kompetencje do prowadzenia psychoterapii osób z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami osobowości. Aby stać się psychoterapeutą, konieczne jest uzyskanie wyższego wykształcenia oraz ukończenie 4-letniego szkolenia w jednej ze szkół psychoterapii.
Aby zostać psychoterapeutą, nie jest wymagane ukończenie studiów magisterskich z psychologii, choć większość polskich psychoterapeutów posiada takie wykształcenie. Obecnie z porady psychoterapeuty można skorzystać w wielu ośrodkach zdrowia psychicznego lub w gabinetach prywatnych.
Istotne jest ukończenie specjalistycznego szkolenia w jednej ze szkół psychoterapii, które umożliwi prowadzenie psychoterapii osób z różnymi zaburzeniami psychicznymi. W pracy z klientami, psychoterapeuta stosuje różnorodne techniki terapeutyczne, które są charakterystyczne dla wybranej przez niego szkoły psychoterapii. Wśród najpopularniejszych szkół psychoterapii można wymienić: poznawczo-behawioralną, humanistyczną, systemową oraz psychodynamiczną.
Nurt poznawczo-behawioralny
Terapia poznawczo-behawioralna jest popularna w Polsce. Można z niej skorzystać w większości ośrodków psychoterapii na terenie kraju, a w wielu miastach dostępna jest w trybie stacjonarnym i online. Jej główne cechy to krótkoterminowość, ukierunkowanie na konkretny cel i dyrektywna rola terapeuty.
Podejście poznawcze koncentruje się na analizie myśli, przekonań i interpretacji jednostki, a także na tym, jak te myśli wpływają na emocje i zachowania. Psychoterapeuci poznawczy badają myśli związane z dialogiem wewnętrznym, które mogą być negatywne, pesymistyczne lub irracjonalne, i które mogą wpływać na samopoczucie i działania klienta.
Z drugiej strony, podejście behawioralne skupia się na badaniu zachowań klienta i analizie, jakie skutki przynoszą te zachowania. Terapeuci behawioralni analizują wzorce zachowań i proponują techniki zmiany zachowania, które pomagają klientowi radzić sobie z wyzwaniami i osiągać obrane cele.
Nurt psychodynamiczny
Terapia psychodynamiczna oparta jest o założenia szkoły psychoanalizy Freuda. Jest to zazwyczaj terapia długoterminowa ukierunkowana na analizę źródeł problemów psychologicznych pacjenta i mechanizmów ukrytych za jego działaniami. Zazwyczaj proponowana jest osobom pragnącym za pomocą introspekcji lepiej poznać siebie, aby móc dokonać zmian w strukturze swojej osobowości.
W tej metodzie terapeuta wraz z klientem pracują, aby ujawnić i zrozumieć nieświadome procesy, które wpływają na zachowanie pacjenta. Psychoterapeuta może wykorzystać różne techniki, aby pomóc pacjentowi w identyfikacji i zrozumieniu tych procesów. Klient może odkryć, jak nieświadome pragnienia, potrzeby i lęki wpływają na jego codzienne życie i relacje z innymi.
To podejście terapeutyczne wymaga długoterminowego podejścia, ponieważ proces terapeutyczny często obejmuje pracę nad nieświadomymi procesami, które mogą być trudne do ujawnienia i zrozumienia.
Nurt systemowy
Nurt systemowy w psychoterapii to podejście terapeutyczne, które skupia się na badaniu i rozumieniu problemów psychicznych i emocjonalnych jednostki w kontekście jej relacji z otoczeniem, w tym z rodziną, grupą społeczną lub innymi systemami, w jakich funkcjonuje. Podstawową ideą nurtu systemowego jest to, że jednostka nie istnieje w izolacji, lecz jest częścią szerszych systemów społecznych, które wzajemnie na siebie wpływają. Zamiast skupiać się na jednostce jako jednostkowym problemie, terapeuci systemowi badają interakcje, dynamikę i wzorce komunikacji między członkami rodziny lub grupy, aby zrozumieć, jak te relacje wpływają na zdrowie psychiczne i zachowanie osoby.
Celem terapii systemowej jest nie tylko zrozumienie źródeł problemów i konfliktów, ale także wprowadzenie zmian w całym systemie, które mogą przynieść ulgę i poprawić funkcjonowanie jednostki oraz całej rodziny lub grupy. Nurt systemowy podkreśla, że zmiany w jednym elemencie systemu mogą wpływać na całą strukturę, co wiąże się z wdrożeniem odpowiednich działań, mających na celu zmianę funkcjonowania.
Materiał sponsorowany